معصومه رجبی مدرس و محقق دانشگاه :

نقش زنان در توسعه پایدار شهری ،از مدیریت در خانه تا مدیریت در صنعت

معصومه رجبی مدرس و محقق دانشگاه :

نقش زنان در توسعه پایدار شهری ،از مدیریت در خانه تا مدیریت در صنعت

توسعه پایدار شهری به عنوان جزئی از توسعه پایدار بر پایه استفاده معقول از منابع طبیعی استوار شده است و در این نوع توسعه ملاحظات سه گانه، محیطی، اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی در کنار هم لحاظ خواهد شد. بنابراین شهر پایدار برآمده از فرایند توسعه ای است که امکان ارتقای همیشگی سلامت اجتماعی - اقتصادی بوم شناسانه شهر و منطقه را فراهم کرده و این ذهنیت و امکان را به عینیت و اقدام مبدل ساخته است.

در راستای تحقق توسعه پایدار شهری می بایست شرایطی فراهم شود تا امکان بستر سازی توسعه پایدار انسانی و بهبود رفاه اجتماعی شهروندی، فراهم گردد. در این بستر می توان به برقراری محیط زیستی با انرژیها پاک صورت گیرد.توسعه پایدار شهری را می توان بهبود کیفیت زندگی در ساختار شهری دانست که بهبود کیفیت زیست محیطی را نیز بهمراه دارد.بر این اساس توسعه پایدار شهری، توسعه انسانی پایدار را نیز به همراه می آورد که به شکل گیری سرمایه اجتماعی و فرهنگی و ایجاد عدالت اجتماعی مدد می رساند.

نقش زنان در توسعه پایدار ، از مدیریت در خانه تا مدیریت در صنعت

 ایده زن در توسعه  که در دهه 60 میلادی مطرح شد این پیش فرض را با خود دارد که توسعه پایدار همچنان که برای تمام جامعه مفید است، برای زنان نیز یك نیاز و ضرورت اجتماعی است .

 وضعیت زنان در جامعه تنها در صورتی اصلاح خواهد شد که برنامه ریزان توسعه، فرصتهای برابر را میان دو جنس فراهم نمایند . از سوی دیگر زنان نیز تلاش کنند که از حرکت عمومی جامعه به سوی توسعه باز نمانند.

 گرایش فمینیسم لیبرال با این تفکر پیوند جدی دارد و تاکید هر دو نگاه بر دو عنصر آموزش و فرصتهای برابر برای هر دو جنسیت ، به تدریج شکل گرفت و از دهه 80 به بعد تفکر زن در توسعه با بهبود وضع زنان گواه این پیوند است و به دنبال آن چالش جدی مواجه و اصطلاح جنسیت و توسعه به عنوان جایگزین پیشنهاد شد.

شاخصهای انسانی زنان وقتی محقق خواهد شد که دغدغه های جنسیتی در برنامه ریزی توسعه محور قرار گیرد. مهمترین حوزه های توسعه انسانی درباره زنان سه حوزه آموزش، بهداشت واشتغال است ، اصلاح شاخص ها در این سه بخش بیانگر توسعه مثبت در جامعه است و این شاخص ها زمانی محقق خواهد شد که برنامه ریزان توسعه، با در نظر گرفتن واقعیتهای زندگی زنان و با قرار دادن تبعیض های مثبتی از قبیل مرخصی های زایمان، بارداری و شیردهی و بازنشستگی های کوتاه مدت - در مقایسه با مردان- اولویت اشتغال، آموزش و... در برنامه های توسعه، به جبران تبعیض موجود میان دو جنس بپردازد.

در جهان کنونی، رسیدن به اهداف توسعه بدون بهره گیری از ذخیره عظیم نیمی از پیکره جامعه- یعنی زنان- امری غیر ممکن است. به عبارت دیگر، یکی از شاخصهای نوسازی اقتصاد ملی و توسعه اجتماعی، مشارکت زنان و نحوه ایفای نقش آنان در ساختارهای توسعه شهر است. با وجود این، هنوز در جوامع مختلف به دلایل گوناگون فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، تعادل مطلوب و قابل قبولی در مشارکت عادلانه زنان درتوسعه و بروز خلاقیتها واستعدادهای آنان برقرار نشده است.

شهر توسعه یافته شهری است که به چند نیاز اساسی جامعه بشری شامل نیازهای روحی، روانی و عاطفی، برخورداری از شبکه های وسیع ارتباطی به منظور کنش های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیست شناسی یا مورفولوژی، ویژگی های اکولوژیکی و نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرنشینان پاسخ بدهد.